Türkiye'nin tarım ve hayvancılık sektöründe son zamanlarda yaşanan sıkıntılar dikkat çekmeye devam ediyor. Özellikle kırsal bölgelerde, iş gücü temin etmekte büyük zorluklar yaşanıyor. Bu durum, yüksek maaş teklifleriyle bile çözülemiyor. Son olarak, bir köyde yaşanan bu durum, hayvancılıkla uğraşanların dikkatini çekti. 60 bin TL maaşla çoban bulamayan bir köy, kendi iç dinamikleriyle çoban ihtiyacını karşılamak için sıra sistemi geliştirdi.
Köydeki hayvan sayısının artması ve bölgedeki çoban sıkıntısı, tarım ve hayvancılık sektörünü olumsuz etkileyen unsurların başında geliyor. Hızla değişen yaşam tarzı, genç neslin kırsaldan şehre göç etmesi ve tarım alanındaki teknolojik gelişmeler, çoban istihdamının önünde büyük engeller oluşturuyor. Bu sebeplerden ötürü köy sakinleri, yüksek maaş teklifine rağmen uygun bir çoban bulmakta zorluk çekiyor.
Her ne kadar devlet destekli projeler ve teşvikler sunulsa da, köylerdeki gençler genellikle şehir yaşamını tercih ediyor. Bu durum, hayvancılık sektörü için büyük bir tehdit oluşturuyor. Çobanlık mesleğinin ciddiyetinin ve zor şartlarının göz önüne alındığında, gençlerin bu mesleği tercih etmemesi de şaşırtıcı değil.
Köy sakinleri, çoban bulamadıkları için büyük hayvan sürülerinin bakımı konusunda ciddi sorunlar yaşamaya başladı. Bunun üzerine, köyde bir araya gelen hayvan sahipleri, kendi aralarında bir sıra sistemi oluşturmaya karar verdiler. Bu sistem sayesinde, her köylü belirli bir süre boyunca çobanlık yaparak hayvanlarının bakımını üstleniyor. Böylece, hem çoban sıkıntısı aşılmış oluyor hem de köylüler iş birliği içinde çalışarak bu sorunu çözmeye çalışıyorlar.
Kendi aralarında kurdukları bu sistem, aslında toplumsal dayanışmanın güzel bir örneğini sunuyor. Her köylü, kendi hayvanlarıyla ilgilenirken, aynı zamanda sıradaki kişinin hayvanlarına da yardımcı oluyor. Böylece, çoban bulma sorununu kolektif bir şekilde aşmış oluyorlar. Köyün yaşlıları ve deneyimli çobanları, gençlerle bir araya gelerek, hayvancılık konusunda bilgi paylaşımı yapıyor. Bu yöntem, hem gençlerin tecrübe kazanmasına hem de hayvancılığı bir meslek olarak görmelerine yardımcı oluyor.
Yüksek maaş teklifi ile çoban arayışının, köyün öz dinamiklerini harekete geçirmesi, bu tür projelerin diğer köylere de ilham verebileceğini düşünüyoruz. Bu örnek, belki de Türkiye’nin yüzlerce benzer köyüne, kendi iç kaynaklarını kullanarak sorunlarını çözme konusunda bir model olabilir. Köydeki herkes, sıranın getirdiği dayanışmadan memnun kalarak, bu sistemin sürekliliği konusunda kararlı olduklarını ifade ettiler.
Köylülerin çabaları, hem hayvancılığı yaşatmak hem de genç neslin yeniden kırsal hayatla bir araya gelmesini sağlamak için oldukça önemli bir adım. Üst düzey gelirle iş gücü sağlamak tüm dünyada olduğu gibi Türkiye'de de zorlu bir süreç. Ancak köyün geliştirdiği sıra sistemi, kolektif çalışma ruhunu tekrar canlandırarak köylüler için umut vaadediyor. Bu sistemin başarılı örnekleri, diğer köylerin de benzer girişimlerde bulunmasına zemin hazırlayabilir.
Sonuç olarak, çoban bulma sorunları, yalnızca bireysel bir problem değil, aynı zamanda toplumsal bir mesele olarak ele alınmalı. Dayanışma, işbirliği ve ortaklıklar, sadece hayvanların değil, aynı zamanda kırsal yaşamın da sürdürülebilirliğini sağlayabilir. Bu tür yenilikçi yaklaşımlar, gelecekte kırsal alanların karşılaştığı sorunlara umut verici çözümler sunmayı vaat ediyor.
